De opslag van grote hoeveelheden energie is een van de grote uitdagingen tijdens de energietransitie. Bij veel van de nieuwe duurzame energiebronnen geldt dat men niet zelf kan aansturen wanneer en hoeveel energie er wordt opgewekt, dit is bijvoorbeeld afhankelijk van de weersomstandigheden. Opslag is dan noodzakelijk om overschotten te kunnen inzetten tijdens momenten van tekorten. Hoewel er diverse technieken voor energieopslag bestaan, bestaat er nog geen infrastructuur voor energieopslag die in staat is om de rol van regelbaar opwekkingsvermogen volledig te vervangen.

Met name de huidige elektriciteitsvoorziening is gebaseerd op een systeem waarin opwekking en verbruik vrijwel gelijktijdig plaatsvinden. In deze vraag-gestuurde opzet wordt afhankelijk van de vraag naar elektriciteit meer of minder stroom opgewekt in de regelbare elektriciteitscentrales. Een elektriciteitsvoorziening die in toenemende mate is gebaseerd op weersafhankelijke energiebronnen, bijvoorbeeld windmolens en zonnepanelen, maken het precies volgen van de vraag zonder energieopslag onmogelijk. De meest gebruikte vorm van elektriciteitsopslag wereldwijd zijn hoog gelegen waterreservoirs, die met energieoverschotten worden volgepompt en die men bij tekorten langs een generator laat leeglopen. Het gebrek aan hoogte maakt deze methode minder geschikt voor Nederland, waar men met name de opslag in de vorm van waterstof onderzoekt.