Een minimumprijs voor CO2-uitstoot is een door de overheid vastgesteld bedrag dat bedrijven moeten betalen per hoeveelheid uitgestoten CO2. Het moet het uitstoten van CO2 ontmoedigen, alternatieven concurrerender maken, innovatie stimuleren en de schade aan het milieu financieel tot uitdrukking brengen.

De uitstoot van koolstofdioxide (CO2) wordt door de meeste wetenschappers aangewezen als een van de hoofdoorzaken voor de huidige klimaatverandering. De meeste landen streven daarom naar het terugdringen van de CO2-uitstoot. Om dit te bereiken worden enerzijds alternatieven gestimuleerd, maar er worden ook maatregelen getroffen om CO2-uitstoot te ontmoedigen. Nederland wil een minimumprijs voor CO2 invoeren voor de elektriciteitsproductie. Daarnaast wordt ook overwogen om een minimumprijs in te voeren in de industrie.

In de Europese Unie bestaat reeds een prijs voor CO2-uitstoot in verschillende sectoren onder het emissiehandelssysteem. Binnen een vastgesteld maximum aan uitstoot kan men vrij de rechten om een deel hiervan te mogen uitstoten verhandelen. Omdat dit systeem werkt volgens het principe van vraag en aanbod, kan de prijs lager liggen dan nodig is om uitstoot streng te ontmoedigen. Nederland overweegt daarom om bovenop deze Europese prijs ook een nationale minimumprijs in te voeren. Critici wijzen erop dat een uitsluitend nationale maatregel slechts zal leiden tot een verplaatsing van de uitstoot naar het buitenland, wegens verhuizende bedrijven en een dalende prijs voor emissierechten.